zatwierdzenie projektu budowy kościoła
Początkowo Skawica obejmowała obszar wsi Zawoja (nazywana była Górną Skawicą). Wpierw należała do parafii Mucharz, później Maków Podhalański, a od 1819 weszła w skład nowo powstałej parafii w Zawoi pw. Św. Klemensa.
W 1817 roku, niedaleko miejsca, gdzie dzisiaj wznosi się kościół w Skawicy (Sołtysowo), została zbudowana niewielka kaplica istniejąca do dzisiaj. Na wieży znajdował się dzwon – mieszkańcy nie pamiętają kiedy i skąd został sprowadzony, ukryty na czas wojny, potem przeznaczony do nowo powstałego kościoła. Tradycja podaje, że fundatorem był hrabia Artur Potocki. Wewnątrz kaplicy znajduje się polichromia z postaciami świętych i obraz malowany na płótnie przedstawiający scenę ewangeliczną cudownego połowu ryb.
Zamysł wzniesienia w Skawicy kościoła zrodził się już w latach dwudziestych XX wieku. Odległość do kościoła zarówno w Zawoi, jak i w Makowie była znaczna, podobny problem był z cmentarzem. Grunt pod budowę kościoła na roli zwanej Sołtystwo podarowali gospodarze skawiccy: rodzina Bisaga, Dyrcz, Ficek, Giertuga, Pacyga, Wilk i Zajda. W 1926 roku krakowska Kuria Metropolitalna zatwierdziła projekt kościoła dla Skawicy opracowany przez architekta Bogdana Tretera, jednak budowa rozpoczęła się dopiero w latach trzydziestych. W 1938 w Częstochowie został poświęcony kamień węgielny pod budowę nowego kościoła.
Wybuch wojny przerwał prace przy budowie, jednak w niedokończonych murach prawie w każdą niedzielę ksiądz z Zawoi odprawiał mszę. Po zakończeniu wojny prace kontynuowano i w 1946 roku kościół został poświęcony. Samodzielną parafią stała się Skawica 1 stycznia 1952. Pierwszym proboszczem został ks. mgr Józef Balon, który do Skawicy przybył na stałe w sierpniu 1944 roku, po wojnie kontynuował budowę skawickiego kościoła.
Przez kolejne lata, podobnie jak na początku, w budowie i upiększaniu swojej świątyni uczestniczyła niemal cała parafia. W 1976 roku obchodzono uroczyście 25-lecie istnienia parafii z udziałem ks. kard. Karola Wojtyły.
